معلق در هیچ‌چیز
تصور کنید که فضا نورد بودن چقدر جذاب و منحصر به فرده! از یک سطح بسیار بسیار بالاتر و دورتر به زندگی نگاه کردن به نظرم اتفاق جذابیه! و سکوت و تنهایی فضانوردها توی خلأ، خودش به شدت حسرت برانگیزه... .
فرض کنید شما رو به روی قسمتی از زمین هستید و دارید زمانی رو مشاهده میکنید که درحین چرخیدن زمین به دور خودش، اون قسمتی که شما مشاهده میکردید، داره از خورشید دور میشه... خورشید آخرین نورهاش رو میتابونه سمت ابرهایی که روی اون قسمت هستن، و این ترکیب بی نظیر ساخته میشه: آبی و سبز زمین، سفیدی ابرها و نورطلایی خورشید لابه لای ابرها! هیچ چیز اگر ازش فاصله بگیریم ترسناک و ناراحت کننده نیست، حتی غروب خورشید! که احساس میکنم از بالا حتی انرژی بخش هم باشه!
از دنیای مدرن اگه فقط یک چیز توقع داشته باشم، اون هم رواج سفرهای فضاییه! هرچند اگه این اتفاق بیوفته، دیگه خاص بودن و دست نخورده بودنش رو از دست میده...! شاید اگه به تناسخ باور داشتم، آرزو میکردم توی زندگی بعدیم یه فضا نورد باشم...!
این جهان بی نظیر ترین شغل رو داره و اون هم فضانورد بودن و قدم زدن در هیچیه!(خلأ)
چرا من این پست و قبلا خونده بودم ؟ 0____0